Shafeeq Chotu (Chotu Dada)

छोटू दादा म्हणून ओळखले जाणारे शफीक छोटू हे एक अतिशय लोकप्रिय भारतीय यूट्यूब व्यक्तिमत्व आणि अतिशय प्रतिभावान विनोदकार आहे. त्याच्या युट्यूब चॅनेलवर म्हणजे खानदेशी मूव्हीजचे 15 दशलक्षाहूनही अधिक ग्राहक आहेत. तो त्याच्या लघुपट आणि विनोदी चित्रपटांसाठी प्रसिद्ध आहे. तो यूट्यूबवर खूप लोकप्रिय आहे. त्याचे व्हिडिओ फक्त 24 तासात 1 दशलक्ष दृश्यांना ओलांडतात आणि एक त्याने बर्‍याच अप्रतिम आणि विनोदी व्हिडिओ तयार केले आहेत ज्यांचे YouTube वर 50 दशलक्षाहून अधिक दृश्ये आहेत आणि कोणत्याही युट्यूबसाठी तो एक मैलाचा दगड आहे.

शफीक छोटूचा जन्म 25 नोव्हेंबर 1991 रोजी मालेगाव, महाराष्ट्र, भारत येथे झाला. तो 27 वर्षांचा आहे. यूट्यूबवर येण्यापूर्वी त्याच्या उंच उंचीमुळे त्याच्या गावातील प्रत्येकजण आपला विनोद करतो. तर शफीकला त्याच्या आयुष्यात काहीतरी करण्याची इच्छा होती पण त्याला कोणताही मार्ग सापडला नाही. तर मग तो त्याच्या खेड्यात राहणा आणि श्रीमंत वासिमला भेट देतो आणि जो यूट्यूब व्हिडिओंचे दिग्दर्शन करतो त्याने मिस्टर वसीम यांना काम करण्यास सांगितले आणि मिस्टर वसीमने खुशीने शफीकला यूट्यूब व्हिडिओंसाठी अभिनय करण्याची संधी दिली कारण त्याच्या लहान उंचीमुळे प्रत्येकजण कॉल करतो त्याला छोटू आणि त्यावरून त्याचे टोपण नाव बनले गेले ते म्हणजे चोटू दादा.

10 फेब्रुवारी 2017 रोजी त्याने विनोदी व्हिडिओ बनविणे सुरू केले आणि त्यानंतर श्री. वासिमच्या चॅनेलवर त्याला छोटू हल्कचे पात्र मिळाले. छोटू हल्कच्या भूमिकेसाठी शफीकच्या अभिनयाला बरीच लोकांनी पसंती दिली आणि शफीकच्या कामाची बरीच लोकांनी प्रशंसा केली आणि त्यानंतर त्यांनी बर्‍याच शॉर्ट फिल्म आणि कॉमेडी व्हिडिओंमध्ये काम केले आणि लवकरच तो यूट्यूब स्टार बनला आता त्याचा प्रत्येक व्हिडिओ लाखोला ओलांडत आहे वेळ नाही दृश्ये.

रमझान शाहरुखचा त्याचा अगदी जवळचा मित्र आहे आणि आम्ही त्याच्या प्रत्येक व्हिडिओमध्ये रमझान शाहरुख पाहतो. बॉलिवूड चित्रपटांमध्ये अभिनय करण्याचीही त्याला बरीच दिग्दर्शकांनी ऑफर दिली होती. आगामी काळात आम्ही त्याला बॉलिवूड चित्रपटांमध्येही पाहू शकू.

Real Name	Shafeeq Natya
Real Name	Chotu Dada
Birthday	25 November 1991
Age	27 Years Old
Birthplace	Malegaon, Maharashtra, India
Birthplace	Malegaon, Maharashtra, India
Zodiac Sign	Virgo
Nationality	Indian
Ethnicity	Mixed
Profession	Actor & YouTuber
Parents	Unknown
Dating/Girlfriend	Not Disclosed
Married/Wife	Not Available
Sibling	Not Disclosed
Income	2 – 3 Lakh (Monthly) (INR)
Net Worth	20 – 25 Lakh (Average)

Physical Appearance

Height: 4’ 1”

Weight: 38 kg

Hair Colour: Dark Brown

Eye Colour: Black

Body Measurements: Chest: 30, Waist: 22, Biceps: 11

YouTube Channel: https://www.youtube.com/channel/UCP84QWij0alw4MvzqzyfOnw

Instagram: https://www.instagram.com/khandeshi__movies

Facebook: https://www.facebook.com/Khandesicomedy

Twitter: https://twitter.com/Khandeshimovies

धन्यवाद!

आहिराणी म्हणी (AHIRANI MHANI)

"आहिराणी मधील काही म्हणी"

*.घरना पोरं उघडा, नी याहीणले नेसाडा लुगडा.
*.चार आनानी कोंबडी, नी बारा आनाना मसाला.
*.दळे तिले कळे, नी फुकटी गोंडा घोळे.
*नवल्यानी घीदी गाय, नी धाई धाई दुध काढले जाय.
*.खिशात नही कवडी, नी वणी बाजार भवडी.
*.जीव म्हणे आखो आखो, नी पोट म्हणे नको नको.
*.चार आनानी पेवाणी, नी बारा आनानी दखाडानि.
*.येडी न मत, नी घुबड न चाया.
*.आई बाई नि दिधी भर,नी उठ व शीजी नवरा कर.
*.निधी न भंडारा, नी गावभर डोम्बारा.
*.तुले माले सांगाले भगतीन आनी घुमाले.
*.काम् नही काय करु, लुगडं फ़ाडी दान्डे करु.
*.सोनारणी पीटी पीटी, नी लोहार नि एकच बठी.
*.खान तशी खापरी,नी माय तशी छोकरी.
*.माले ना तुले, घाल कुत्राले.
*तोच गूल, नी तीच काडी.
*.चिडी खोपामा, नी जीव धोकामा.
*.कागद न भाऊ, नी बाहेर नको जाऊ.
*.रीस नी माय, भिक मांगी खाय.
*.धल्ला(म्हातारा)नवरा कया, कुळले आसरा झाया.
*.घरन थोडं, नी याहीन घोडं.
*.जवाईन पोर, हरामखोर.
*एक धल्ली टम टम करे आणि तिणं कम्बर १७ जण मोडेत.
*.सासू तशी सून, नी उम्बारना गुण.
*.गाव नी खावा लाथ, पण परगाव ना खाऊ नाही भात.
*.अनाडूना वावर म्हा घडी घडी जाना पडस.
*.नक्टी ना लगणमा १७ ईगणे
*.ज्यांनं घर पत्थर नि मावठी, त्येनीच पेओ गावठी.
*.दिनभर आथं तथं, दिन मावळणा जाऊ कथं.
*.आग मारे ते खोबारणं तेल, नी फसफस करे ते गोडं तेल.
*.खावाले काळ, नी भूईले भार.
*.घरमा फाटेल बोयका, नि मांगस दोन-दोन बायका.
*.जय भवाणी, जय शिवाजी, थोडी थोडी पेवाणी, पोलीस ऊणात की लपाडी देवाणी.
*भा्ईना फुले बाईले, नि शाबासी मन्हा याहीले.
*.रायरंग रातभर राजा, नि सकायमा ऊठी पानी कोनी पाजा.
*.दुसरी वणी घरमा, पयली गयी धारमा.
*.दियेल् शिदोरी, आणि सांगेल आक्कल पुरत नही.
*.धल्ला(म्हातारा)नवरा सदीमे निजे, जुवान बायको रातभर खिजे.
*.आग लाऊ, तमासा पाहू.
*.आसू ना पासु, मरी गई सासू.
*.कवळ मवळ, आडई तव्हळ.
*.उक्खय म्हान डोकं घालं, आते फुटो का रहावो.
*.हाड्याले (कावळा) झाये उडाले, नी फाटीले (झाडाची फांदी) झाये मुडाले.
*.उस गोड झाया, म्हणीसन मुईसंमत खाऊ नही.
*.आईबाई नडणी, कानबाई घडणी.
*.घऱोघर संदेश, सोनाना खाऩ्देश.
*.बाप तसा बेटा, कुभांर ना लोटा.
*.इसगाव तीसगाव, भिकारीले चाईसगाव.
*.बाबा बी गयात अन् दशम्या बी गयात.
*.आचर पाचार, धल्लानी पाचर.
*.यु मारू त्यु मारू, निकल गया तो क्या करू.
*.सत्यम् शिवम् सुंदरम्...सुंदरम् मन्हा खान्देशम्.
*.घोडा इकी डांगर खाऊ नही.
*.आई बाई नी दिनी भर, उठ व धल्ली नवरा कर.
*.करमम्हान पडनं कोडं, हसिबोली गोड करी ल्हेओ.
*.भरम ना भोपया, चारी पाय मोकया.
*.ईय्या मोडी खिय्या करो.
*मर्द मराठा गडी तोच भिलाटी चढि.
*.घोय मा घोय आणि म्हणे धिरे धिरे चोय.
*.आड टीड कारे नि कंबर मुडे, खापरे बसे तिने नाव कागद चढे.
*.घर म्हा नाही दाणा अन् म्हणे कलर टिव्ही आणा.
*.ऐशी ना बैशी सुन ना सासु ले काय बोलशी.
*.लाडकोड ना भाऊ, बाहेर नको जाऊ.
*.मोठानं दुखे पोट तं दरजा लोगुन जाये गोट.
*.डोकावर गोंटं अन् म्हणे गाव कोणतं.
*.आमनी कमाई, जामूनम्हा गमाई.
*.अधोडी खाये, त्याले मधुरा व्हये.
*.कधी ना मधी, गई हुबी नदी.
*.जेना हाथ मूडी त्यान्हा गयामा पडी.
*.काये ना बये, चालनी धुये.
*.वाटे ते बोट चाटे.
*.पेरसी तस्ं उगी.
*.मना माल आणि मन्हाच हाल.
*.कुथे ना काथे अन् उठी उठी बठे.
*.कोपरा देखी थुको, नि जागा देखी मुतो.
*.बोला म्हणा बेलदार ना हेला.
*.आपलाच दात नि आपलाच व्हठ.
*.कीतलभी कयं तरी, कोलडाच हाथ निघस.
*.कोपरा देखी थुको, नी जागा देखी मुतो.
*.वाण्या ना घरमा ऊंदीर कारभारी.
*.एक दिन ना पावना, दुसरा दिन पई, तिसरा दिन गोट कथी गयी.
*.कोन्ही सोनानी सरी बांधी ते आपून दोरी घाली मरू नई.
*.खावाले काळ, नि भूईले भार.
*.कुडी देखी, पुडी वाढो.
*.जेन्ही माय मरस तेलेच रडु येस.
*.रोज मरे तेले कोन रडे.
*.जो तो जेनं तेनं तानस, ह्या भाऊ नं कोन जानस.
*.मास्तरीन ताई अन् दोन दोन टिकल्या लाई.
*.करकडे ते सरकडे.
*.बाप व्याजना उचलस, माय उसना वाटस.
*.घरम्हा नाही दाना अन् म्हणे बाजीराव म्हणा.
*.करा का वरा, फुटकी गोंडा धरा.
*.दिन जाउ द्या अन् पगार येऊ द्या.
*.रहिते दिवाळी, नहिते शिमगा.
*.माय मरो, मावशी जगो.
*.आपलाच दात, नी आपलाच वठ.
*.निमणं कीड निमलेच गोड लागस.
*.कुत्रानं शेपूट वाकडं त वाकडंच रास.
*.इच्चुना पिल्ला इच्चुले फोडी खाई जातस.
*.लाथा हाना, पण पाटील म्हणा.
*.तोंड करे बाता, नी __खाये लाथा.
*.हेलानं मरनं दसराले चुकाव नही.
*.१००० - १००० ना धंदा नी वडापाव खावाना ना वांदा.
*.थाठीवरथी उठा, नी पोठीवर बघा.
*.सुम बळी जास, पण वय नही जात.
*.मोठा तितला खोठा.
*.सड्ल्यानी झेप, वडांगलोंग.
*.वैदन पोरे पांगळ.
*.कसामा ना मसामा आंधळं घोडं तमासामा.
*.घर ना वैरी घर भोवती फिरी.
*.बाईनी जात बावळी, हागानी जागे चावळी.
*.लोक नं पोर लीधं कडे, तेनं चीत माय बाप कडे.
*.घर सोडी, आंगण पारकं.
*.आईवर न बाईवर, जाई पडी फुईवर.
*.चेपण सोडी, चाफलू नही.
*.उठा ठेव अन् डालका म्हा देव.
*.शिक्शन कमी पगार जास्त.
*.उन्दिरना जीव जाये, मांजरन्। खे होये.
अब्रूनं मरी जाय, बिन अब्रूनं गाना गाय.
*.मनमा मांडा, नी पदर मा धोंडा.
*.लागी गाय डोळा, नी सरी गया पोळा.
*.आडी रोज पोळ्या, नी सनले घुगर्या.
*.इये न जाये, __उड्या खाये.
*.सक्खा सोबती पक्का घातकी.
*.आन्घे न मांघे, नी दोन्ही हाथ संघे.
*.घोडास्वर उनात अन् गधडास्वर गयात.
*.चुलत मुलत नी गया कोल्हत.
*.आग म्हाईन निघीसन, फफुटामा पडणा.
*.नाचता इयेना अंगण वाकडं, रांधता इयेना वल्ला लाकडं.
*.कोनी सरी लिधीतं आपन दोरी ली मरो नई.
*.गरीब गाय अन् पोट म्हा पाय.
*.काम ना धाम, उघडा आंगले घाम.
*.मी सांगस म्हणीशीन रातले म्हणा तुमी दिन.
*.कोना कोन नी घोडाना तोंड.
*.हाइतं घोडा इकिसनं डांगरे खावानं काम हुई गयं.
*.लेनं ना देनं कंदिल लाई येनं.
*.साजे ना सुजे अन् ढोलगं वाजे.
*.घर ना मांग अन् झाडनीसले पांग.
*.मी राजा तु रानी ,___ ले पानी कोन आनी.
*.बारास्नी माय अन् खाटलावर जीव जाय.
*.मले पहा अन् मग्गम रहा.
*.मोठा भाऊले वाडा भ्याये, नि घरनी बाई बाहेर पये.
*.येडा चाया, अन् बाबु राया.
*.दिखने मे अच्छा, चलने मे ढब्बू.
*.जेना हात मुडस, तेनाच गयामा पडस.
*.सिदोड ले उना राग माले म्हणा म्हने फण्या नाग.
*.याही याही नं भांडण हुई अन् तो गाया खाई.
*.मातीनं -हातं तं फुटी जातं.
*.उच्चा झाडवर बुच्चा बसणा, असा राज कधी ना उना.
*.आंधया म्हणे च्या, बहीरा म्हणे म्या.
*.आथाईन फरशी तथाईन फरशी तु तं कपाशी देखी देखीशीच मरशी.
*.गावन कुत्रं गावम्हन भुकस.
*.दुना दुबारा गुढी उभारा.
*.कये ना वये चालना धुये.
*.ज्यासना कपडा फाटेल , त्यासनी खावो पिव्वी पटेल.
*.गाडाना खाले कुत्रं चालस तेले वाटस मीच गाडं व्हडस.
*.ऐकणारणी एक बात, नाही ऐकणारणं सुपडं साफ.
*.मना मामान्या शंभर गायी, सकाय उठी काही नाही.
*.दात कोरीसन पोट थोडी भरस.
*.भडगाव नी भडक मोठी, खाले भाकर वर रोटी.
*.आय ना धस,ना माय ना माय धस.माटी उडे फसाफस.
*.घरनी मोरी,नि मुतानी चोरी.
*.डोकामा नही भुसा, नि कुठे पण घुसा.
*.खाल मुंडी, पाताळ धुंडी.
*.उंदीरले सापडणी चिंधी,

या अहिराणी म्हणीसले कलेक्शन कराले भलता टाइम लागेल शे म्हणून धीरे धीरे वाचा.
काही म्हणी भारी सेत...🤣🤣
माझा खान्देश माझा अभिमान...😍😍

अहिराणी गाणी

कोन गाव परनाले जाशी वं मना रसिक राजा

कोन गाव परनाले जाशी वं मना रसिक राजा
कोन गाव परनाले जाशी वं मन्हा रसिक राजा ||
काय बांधी उना वं मन्हा रसिक राजा
घड्याळ बांधी उना वं मन्हा रसिक राजा
कस्सानं घड्याळ न कस्सानं काय
डेडोर ( बेडुक??) बांधी उना वं मन्हा रसिक राजा ||
कोन गाव परनाले जाशी वं मना रसिक राजा....

काय बांधी उना व मन्हा रसिक राजा
पोयतं बांधी उना वं मन्हा रसिक राजा
कस्सा न पोयत न कस्स न काय
नाडा बांधी उना वं मन्हा रसिक राजा ||
कोन गाव परनाले जाशी व मन्हा रसिक राजा...

काय बांधी उना वं मन्हा रसिक राजा
बाशिंग बांधी उना वं मन्हा रसिक राजा
कस्सा न बाशिंग नि कस्सा न काय
सुपडं बांधी उना व मना रसिक राजा ||
कोन गाव परनाले जाशी व मना रसिक राजा

- अहिराणी साहित्य

अहिराणी गाना - मी ते घागर धरी धरी नाचु वं माय !

आंग्या पांग्या ना संसार नही कराव माय

मी ते घागर धरी धरी नाचु वं माय !

मी ते शेतकरी नवरा नई कराव माय

यान्हा पायल्या ना भाकरी कोन करी माय

मी ते घागर धरी धरी....!

मी तं पोलीस भरतार नइ कराव माय

यान्हा पट्टानी पालीस ( पॉलिश) कोन कराव माय

मी ते घागर धरी धरी....!

मी तं मास्तर भरतार नही कराव माय

यान्हा पगारना नोटा कोन मोजी माय

मी ते घागर धरी धरी...!

मी तं साह्येब भरतार करसु वं माय

त्यान्हा गयामां हात घाली फिरसु वं माय

मी ते घागर धरी धरी नाचु वं माय!

- अहिराणी साहित्य 

अहिराणी गाना - बोली मनी अहिराणी

बोली मनी अहिराणी,

जशी दहिमान लोणी

सगया ताकना पारखी,

इले पारख नही कोणी

बोली मनी अहिराणी,

जशी दहिमान लोणी 

पंढरपुरले बाई वैसाले माली इस

हाथ मना पुरेना इठूला खाल बस  

- अहिराणी साहित्य

अहिराणी भाषेतील जात्यावरच्या ओव्यांचा संग्रह!!!

जात्यावरल्या अहिराणी भाषेतील ओव्यांचा खजिना आज तुमच्यापुढे खुला करत आहे. खरतर सुमारे २ वर्षापुर्वीच हा माझ्या हाती आला होता. हे मला ज्यांच्याकडुन मिळाले त्यांच्यापैकी सर्वात महत्वाची व्यक्ती म्हणजे माझी मोठी आत्या विमलबाई दुसाने या आता हयात नाही (जाने.२०११ मधेच त्यांचे निधन झाले) दुर्दैवाने त्यांच्या हयातीत हे मला इथे मांडता आलं नाही....काही काही सल आयुष्यभर रहातात. हेच खरं  .. तरीसुद्धा ही त्यांना माझ्यातर्फे विनम्र श्रद्धांजली. दुस-या म्हणजे माझ्या मोठ्या काकु प्रमिला वानखेडे आणि माझी आई विजया वानखेडे यांच्या पाठगुळी बसुन मी हे सगळं लिहुन घेतले होते. त्यांचीही मी ऋणी आहे.

त्यांच्याकडुन जी माहिती प्राप्त झाली ती याप्रमाणे:
पुर्वी लहानपणीच मुला-मुलींची लग्न होत असल्याने सासु-सुन किंवा सासुरवास अशा गोष्टी या ओव्यांमधुन दिसत नाही. हं...मधुनच जावा-जावांचे खटके किंवा नणंद-भावजयांचे टोमणे जाणवतात. माझी आई तर नेहमी म्हणे : अगं आधी आईच्या हाताखाली सुन म्हणुन रहावं लागतं नंतर सासुच्या! पहाटे नणंद भावजयी दोघींनाही पहाटे उठुन जात्यावर ४-४ शेराचं (म्हणजे ८ किलो/पायलीभर) दळण करावं लागे. आधी घट्याची/ जात्याची हळद-कुंकु वाहुन पुजा करण्यात येइ. एवढं दळण दळतांना गाण्यात येणा-या ओव्यांमधे काही परंपरागत तर काही लगेच सुचलेल्या ओव्यांचा समावेश असे. मग त्यात नणंद-भावजयींचे खटके असो, त्या त्या काळातली परिस्थिती असो, माहेरासारखा जिव्हाळ्याचा विषय असो कि अध्यात्म...सगळ्यांचच प्रतिबिंब दिसतय. माझ्या अल्पमतीप्रमाणे मी प्रत्येक ओवीचं स्पष्टीकरण देण्याचा प्रयत्न केलाय.

सकाये उठुनी रामाच नाव घेऊ
मंग धरतीमातेवर पाय देवा ठेऊkhandeshibhau.blogspot.com

खान्देशी गोष्ट - लक्ष्मी अन अवदसा ( Khandeshi Story)

लक्ष्मी अन अवदसा

लक्षुमी आन अवदसा या दोन बहिनी. दोनीस्ले शेजारशेजारना घरस्मा देयेल व्हतं.
लक्षुमीनं घर मोठं-शिरीमंत, एकत्र कुटुंब. मोठी शेतीवाडी, डाळिंबना बागं आन द्राक्षास्ना मळा. रामपारात उठीसन लक्षुमी कामले लागे. दारना आडे ठेयेल कुंचा काढीसन सरं घर झाडे. आंगनमा सडारांगोळी काढे. मंग सरास्ले न्ह्यारी आन पोर्‍यास्नी तयारी. मंग दुपारनं जेवण. मंग धान्य पाखडनं, निवडनं, सुनं. मंग सैसानले दळा-भयडाना-पाखडाना कामं. रातना सयपाक लगेच सुरू. रातपावत बिचारी दमे जाये. हाई सरं सासू-सासरा, देर-ननंदा, नवरा-सालदारं-गडीमान्सं.. सरास्ले समजे. घरनास्ना दोन गोड शब्द मिळनात, नवराकडतीन गोड इचारपूस व्हयनी, का मंग तिले कयेल कामनं काईच वाटेना. शांत झोप लागनी, का मंग दुसरा दिवस रामपारात उठाले बळ येये. इतला मानसं र्‍हाईसनबी या घरात भांडन-कजा व्हयेना. सरा आनंदीआनंद आन गोकूळनं राज्य.

 अवदसानं सरंच उलटपाल्टं. कासराभर ऊन येयेस्तोवर झोपी र्‍हाये. काम करानी सवयच नव्हती. आन गंदाबुरा विचारस्मातून सवडबी नव्हती तिले. कुंचाबी हातमा धरता येयेना, ते काम कसाले सांगी कोन..? चुकीमाकी कोनी सांगंच, ते वाचाळ तोंड करे सर्रास्वर. तिले घाबरीसन कटकट नको, म्हनीसन सरा लोक आपापला कामं करी लेयेत. पन इतलं राबीसनबी त्यास्ले मळा फळेना, खडकू मिळनात.
लक्षुमीना घर पैसास्ना पाऊस, आन लक्षुमी दागिनास्नी मढेल. अवदसाले हाई काई बरं वाटेना. दिनभर लक्षुमीवर जळी र्‍हाये. डोकं चालाडी पार थकी गयी ती, पन यावर तिले इलाज सापडेना.
अवदसानासारखीच तिनी ननींद. एक दिन ननींद तिले बोलनी- लक्षुमीना घरमा भांडनकजा घालूत. हाऊ एकच रस्ता शे घर बिगाडाना. तिना घरमा घुसानं सादंसोपं नई. त्यानाकरता एक काम तुले करणं पडी. नीट आयक. लक्षुमीना घरना कुंचा कायम दरूजाना आड दडेल र्‍हास. तो कुंचा जवळ बाहेर पडेल दखायना, तवळ त्यावात तू जाय. आन सरं घर झाडीसन त्यास्ले उलटंपालटं करी टाक. तिना घरमा घुसाना, घरना पूरा बारा वाजाडाना हाऊ एकच रस्ता शे.
अवदसा दबा धरीसन बसनी. पन कुंचा मोकळा, भायेर पडेल सापडेना. लक्षुमीले कुंचा अशा उघडावाघडा टाकानी सवयच नव्हती. एक दिन काय व्हयनं, लक्षुमीनं एक वरीसनं पोरे खेळत खेळत मांगल दार गये. तवळ लक्षुमी वसरी झाडी र्‍हायंती, हाई पाईसन अवदसानी डाव सादा. मांगल्दार जाईसन पोर्‍याले तिनी चिमखोडा काढा जोरात. पोरे रडाले लागनं, तशी लक्षुमी बिचारी झाडानं काम अर्धं सोडीसन तशाच कुंचा खाल जमीनवर टाकीसन पोर्‍याले घेवाले गई. अवदसा तशीच पळीसन म्होरलादार वनी. कुंचा तशाच पडेल पाईसन तिले आनंद व्हयना, आन ती कुंचा मजार घुसनी.
बिचारी लक्षुमीनी त्या दिन गंज घर झाडाना प्रयत्न कया, पण वारा वाहीसन घान उलटीच पसरे घरमा. दिनभर बिचारीनं घर झाडायनंच नई. बिचारी पार दमी गई.
अवदसाले भयान आनंद व्हयना. आते ती लक्षुमीना घरमा व्हती, पन कोनले ती दिसतबी नव्हती. भांडनकजा घालानाकरता आते काय करवा, याना इचार ती करू लागनी. गंज इचार कया, आन मंग तिने काईतरी ठराये.
सैसानले लक्षुमी सयपाक करी र्‍हायंती, तवळ गुप्त रूपमा बशेल घरमा बशेल अवदसा गुपचूप तठे गई. भाजीना पातीलामा अख्खी गूळनी ढेप टाकी दिधी.
सरा जेवाले बसनात. लक्षुमीना सासरानी इचार कया, इले आज काय व्हयनं? भाजी आज इतली गोडभनक कशी लागी र्‍हायनी? तोंडमा जाई नई र्‍हायनी.. आते जेवा कशे?
लक्षुमी कितली गुन्नी शे, हाई त्याले चांगलंच ठाऊक. व्हयनी व्हई काईतरी गल्ती, म्हनीसन तो भला मानूस काईच बोलना नई. तशाच जवाले लागना.
लक्षुमीना जेठलेबी तोंडमा जेवन जाईना. पन बाप काईच न बोलता जी र्‍हायना, म्हनीसन जेठबी बिचारा गप जेवना. मोठा भाऊ काई बोलेना म्हनीसन लक्षुमीना नवरा, आन धाकला दोनीबी गप जेवनात पोटभर, आन हात धोईसन निजी गयात.
बाया जेवाले बसन्यात, ते सासूलेबी ती गोडभनक भाजी तोंडमा जाईना. नवरा कशा काईच बोलना नै, यानं तिले नवल वाटनं. पन त्यानी खाई घिदी, म्हनीसन आपूनबी हाई खावालेच पायजे- अशे म्हनीसन सासूबी गप जेवनी. सासू काई बोलनी नई, म्हनजे ते बरोबरच व्हई, अशे म्हनीसन लक्षुमीनी जेठानी अन देरानी गपचूप जेवन्यात. लक्षुमीनी घास घिदा, तवळ तिले समजेना, इतला गूळ कथाईन वना?! ती रडाले लागनी- सरान-सरा कशा गपचूप जेवनात.. मनाकडतीन अशे कशे व्हई गये, म्हनीसन. सासूनी, जेठानीनी, देरानी तिनी समजूत काढी.
अवदसाले भयान नवल वाटनं. आपला सरा उपराळा वाया गया, हाई पाईसन तिनं डोकं फिरनं. पन ती घरमातीन भायेर निंघनी नई. दुसरा दिवस तिनी आनखी दुसराच खोडा कया. गुपचूप जाईसन भाजीना पातीलामा परातभर मीठ टाकी दिधं. आन खुसुखुसु दात काढीसन गुप्त रूपमा गादीनी घडवंचीवर बशी र्‍हायनी.
सरा जेवाले बसनात. सासरानी घास घिदा ते वकारी येवानी पाळी! हाई काय चालू शे, त्याले समजेना. त्यानी लक्षुमीले इचारं, ‘पोरी, तब्येत बरी शे ना तुनी? काई दुखी र्‍हायनं का? मनले खाई र्‍हाईनीस का तू कसाले?’ लक्षुमी बावरीसन ‘नई, नई. काई नई’ म्हननी. मंग सासरानी शांततामा जेवाले सुरूवात कई, आन सरं ताट साफ करी टाकं. जेठ, नवरा आन देरनी बी तीच खारीभडक भाजी खाई टाकी. नवरानी खादी म्हनीसन सर्‍या बायास्नीबी जेवन संपाडी टाकं. लक्षुमीना तोंडमा भाजी जायेना. हाई माले काय अवदसा सुची र्‍हायनी आजकाल- अशे म्हनीसन ती फिरीसन रडाले लागनी. पयला दिवसना माळेक सरास्नी तिनी समजूत काढी.
अवदसाना डोळा उघडनात. ती समोर ईसन लक्ष्मीना पाय पडनी. रडाले लागनी. मनी चूक व्हयनी, तुमना घरमा भांडनकजा घुसाडाना मना बेत व्हता- हाईबी कबूल करी टाकं. सासू बोलनी, ‘सुखनी र्‍हाय माय, नि आमना घरमातून जाय. हाई लक्षुमीनं घर शे. आठे भांडनकजा आन वाईटवंगाळ काई व्हनार नई!’
अवदसा भायेर पडनी. फिरीसन कधीच ती लक्षुमीना दारे वनी नै. तवळपशीन लक्षुमी सुखनी नांदनी.
***
(अहिराणी लोककथा. आमच्या मावशीने सांगितली तशी, आणि त्याच भाषेत.)
***

खान्देशी लग्न पद्धती, चालीरिती, लग्नातील गाणी

लग्न पद्धती, चालीरिती, लग्नातील गाणी

खान्देशी लग्नात लगिनघाई लग्नतारखेच्या आठ दिवस आधीपासुन सुरु होते. सुरुवातीला पितरांना मान दिला जातो. ज्या घरी लग्न आहे तिथे आधी पितर व सवाष्ण जेऊ घातले जातात नंतर देवाचे कार्यक्रम सुरु होतात त्यात पाच सवाष्णींनी मिळुन गव्हाची रास पुजणे नंतर पाच सवाष्णींच्या हस्ते हळद फोडणे, खंडोबाचे अष्टीवर जेऊ घालणे, सोनाराकडे दिलेले देव आणण्यास वाजत गाजत जाणे(हे बहुधा वराची / वधुची बहिणे मेव्हणे जातात), कुलदेवतेचा कुळाचार म्हणजे कुळधर्माच्या आरत्या इ., देवांना आमंत्रण, तेलन पाडणे, लग्नाच्या हे विधी अगदी लग्नाच्या आदल्या दिवसापर्यंत होतात.
या प्रत्येक विधीच्या वेळेस बायका गाणी म्हणतात. एक वयस्क बाई आधी एक ओळ म्हणते, तिच्या मागुन सगळ्या बायका कोरस धरतात. खाली मी एकेक गाणं आणि त्यांचा जरुर तिथे अर्थही देत आहे.

 हळद फोडायच्या वेळेस म्हणावयाचे गाणे:

सप सोनं ओ सपननी आरती
म्हारा सपनामां आया कुंकूना जोड
बानू आया ओ लाडाले कुंकू चढे
सप सोनं ओ सपननी आरती ||१||

म्हारा सपनामां आया हळदीना जोड
बानू आया ओ लाडाले हळदी चढे
सप सोनं ओ सपननी आरती ||२||

म्हारा सपनामां आया चोखाना जोड
बानू आया ओ लाडाले चोखा चढे
सप सोनं ओ सपननी आरती ||३||

म्हारा सपनामां आया बाशिंगना जोड
बानू आया ओ लाडाले बाशिंग चढे
सप सोनं ओ सपननी आरती ||४||

म्हारा सपनामां आया कांकणना जोड
बानू आया ओ लाडाले कांकण चढे
सप सोनं ओ सपननी आरती ||५||

हळदी, कुंकू, तांदुळ, बाशिंग, कांकण या ५ वस्तुंना विवाह विधींमधे फार महत्व आहे.
चोखा: गुजरातीत तांदुळ.
कांकणः घोंगडीच्या छोट्या चौकोनी तुकड्यात हळकुंड, सुपारी आणि लोखंडी खिळा बांधुन तो हळदीने पिवळ्या केलेल्या दो-याने शिवुन वधु/वरांच्या उजव्या हातात बांधतात. हळद लावल्यावर ‘बाहेरची बाधा’ चटकन होते, त्यावर तोडगा म्हणुन हे बांधतात.

गंगा जमुना दोन्ही खेते
गंगा जमुना दोन्ही खेते
तठे काय देव पोयाना रोपे
तठे काय देव पोयाना रोपे
तठे काय सिताबाई खाते
तठे काय सिताबाई खाते
तठे काय कापुसना बेटे
तठे काय कापुसना बेटे
इस्नु किस्नु कांडया भरे
इस्नु किस्नु कांडया भरे
रायरुक म्हणे पोयतं करे
रायरुक म्हणे पोयतं करे
तठलं पोयतं कोणले आणं
तठलं पोयतं कोणले आणं
तठलं पोयतं (वधु/वराचे नाव) ले आणं
तठलं पोयतं (वधु/वराचे नाव) ले आणं
(वधु/वराच्या बाबांचे नाव)ना बाप घोडे उना
(वधु/वराच्या बाबांचे नाव)ना बाप घोडे उना
बाशिंग मोती जडे उना
बाशिंग मोती जडे उना
वाजा गहे रथ उना
वाजा गहे रथ उना
मोती पहे रथ उना
मोती पहे रथ उना

हेच गाणं नंतर ‘बाप’ या जागी मामा, भाऊ, काका, मावसा हे टाकुन म्हटलं जातं

(खान्देशात कापुस फार पिकतो. कल्पना केलीय की गंगा जमुना या पवित्र नद्यांच्या खोर्‍यात आलेल्या देवपह्य म्हणजे देवकपाशीच्या झाडापासुन विष्णु कृष्ण या देवांनी कापुस काढला जिचं राही रुक्मीणीने पोयतं केलं आणि ते सीतामाईने वधुसाठी आणलं. तर वर/ वधुचा बाप/ मामा/ भाऊ/ काका/ मावसा हे घोड्यावरुन ते घेण्यास गेले. आणि त्याला बाशिंग मोती जडलेले होते. बरोबर वाजा म्हणजे बॅन्डबाजा घेउन गेले आणि तिकडुन मोती पये (पोवळे) भरलेला रथ घेउन आले.)

शब्दार्थः

पोयतं: हळद लावलेलं पाच पदरी कच्चं सूत वर/वधुच्या गळ्यात घालतात त्याला पोयतं म्हणतात. वर/वधुला भोवती रांगोळी काढलेल्या पाटावर बसवतात. पाटाच्या चारही कोपर्‍यात तांब्याचे/पितळाचे तांबे ठेवलेले असतात. या चारही तांब्यांच्या भोवतालुन पाच पदरी कच्चं सूत गुंडाळले जाते नंतर हे गाणे म्हणत ते सूत काढुन घेतात. त्याला पाच सवाष्णी भोवती धरुन पाण्यात कालवलेली हळद लावतात. मग ते सूत वधु/वरांच्या गळ्याप्रमाणे अ‍ॅडजस्ट करुन वधु/ वराला घातले जाते.

तठे: तिथे
तठनं: तिथलं

कोनले: कोणाला

उना: आला

आनं: आणलं

देवपह्यः देवकपाशी- ह्या झाडापासुन वर्षभर कधीही कापुस मिळतो.

पये: पवळे

तेलन पाडणे म्हणजे एका वाटीत थोडं गोडेतेल घेउन त्यात देवकपाशीची किंवा आंब्याच्या झाडाच्या काडीला कच्च सूत ५ वेळेस गुंडाळुन ती वाटीत उभी करतात. मग ५ सवाष्णी ती वाटी घरातल्या एकेक देवांवर धरुन खालील गाणे म्हणतात.

तेलन पाडायच्या वेळेस म्हणावयाचे गाणे

समदीर सुकतं पानी मुकतं हळद कुंकू कालव जा
गणपतीवर तेलन पडे सरस्वतीले बलाव जा ||१||
समदीर सुकतं पानी मुकतं हळद कुंकू कालव जा
खंडेराववर तेलन पडे म्हाळसाले बलाव जा ||२||
समदीर सुकतं पानी मुकतं हळद कुंकू कालव जा
कानबाईवर तेलन पडे रानबाईले बलाव जा ||३||
समदीर सुकतं पानी मुकतं हळद कुंकू कालव जा
कुळमातावर तेलन पडे भवानीले बलाव जा ||४||
समदीर सुकतं पानी मुकतं हळद कुंकू कालव जा

शब्दार्थः

कालव जा : कालवुन घ्या.

आता हीच वाटी चुलीवर धरायची आणि खालील गाणे म्हणायचे.

चुल्हा म्हणे मी चुल्हा देव, लाया चंदन कपाय्या
आन शिजे सव्वा खंडी, या आननी किर्ती मोठी
लोक जेवती लखोपती ||१||

शब्दार्थः

कप्पाया: कपाळाला

आनः अन्न

त्यानंतर सवाष्णी ही वाटी विहीरीवर धरतात व हे कडवे गायले जाते.

कांजील म्हणे मी कांजीलपाणी,कांजील कशीयाना राशी
कांजील द्राक्षाना राशी, कांजील वंगळवाणी दिसे
कांजीलले बहुत गोडाई, कांजील पंगती वाढाई
कांजील म्हणे मी कांजीलपाणी, कांजील कशीयाना
राशी कांजील निंबाणीच्या राशी कांजील वंगळवाणी
दिसे कांजीलले बहुत गोडाई, कांजील पंगती वाढाई

कांजील: विहीर

त्यानंतर ही वाटी ताक घुसळायच्या मडक्यावर किंवा उखळावर धरायची.

दारन म्हणे मी दारनदेव, दारन घुसळे ओ कोन
दारन घुसळे ओ सिता, इनी सोनानी रांजनी
इना नागमोडी रई, तुटा तुटा रई दोर, लावा लावा मोत्या सर
इना तांबा ना ओ लोटा, इनी धरमजा वारा

इनी: हिची

सोनानी: सोन्याची

रांजनी: रांजणी

रई: रवी

आता ही वाटी उंबरठ्यावर धरायची
तु उठरे कबाडी खांदी घेतल्या कुर्‍हाडी
डोई घेतल्या भाकरी, गेला डोंगर पखाडी
साग तोडजो निबाडी ,उंबरट गाड्यात घातीला
उंबरट शेल्याने झाकीला टाका सुतारच्या दारी,
उंबरट सुतार घडीया, उंबरट लव्हार जडीया
उंबरट मिनार मढीया, उंबरट वापरे ओ कोन
उंबरट वापरे ओ सिता,
हाती इना रत्ने चुडा, मुखी इना पाननां ईडा
माथी इना भंवर जुडा, हाती चंदननी वाटी
सूर्या शिपडत जाय, बाळ खेळाडत जाय

अर्थः उठ रे कबाडी, कबाडी उठला, कु-हाड घेउन डोंगरावर गेला आणि असली सागाच्या झाडाचे निबर लाकुड उंबरठ्यासाठी तोडुन आणले. हा उंबरट बैलगाडीत घातला, शेल्याने झाकुन सुताराकडे टाकला, सुताराने घडवला, लोहाराने जडवला, त्याला मिनाकारी केली आणि हा असा उंबरठ वापरतय कोण तर सिता माई जिच्या हातात रत्नजडीत चुडा, मुखी पानाचा इडा आहे. जिच्या डोक्यावर भंवर जुडा आहे आणि ती हातात चंदनाची वाटी घेउन उंबरठ्यावर शिंपडतेय. मधेमधे बाळ लुडबुडतोय.

पुन्हा ती वाटी घराजवळच्या उकीरड्यावर नेतात. किंवा घरातलाच कचरा गोळा करुन त्यावर धरतात.

उकीरडा म्हणे मी उकीरडा देव, उखल्ले पुंजा कोन टाके
उखल्लाचे पूजा सिता टाके, हाती सोनाना खरोटा
झाडी उनी गाय गोठा, इनी रुपानी डालकी
इनी मोत्यानी चुमय, इना उकरडा क्यावं मोठा

उखल्ला: उकीरडा

अर्थः उकीरडा म्हणतोय मी उकीरडा देव. कारण यावर पुंजा म्हणजे कचरा कोण टाकतेय तर साक्षात सितामाई. ती सोन्याच्या खराट्याने गायीचा गोठा झाडुन आलीय आणि तिची रुप्याची डालकी म्हणजे टोपली, व मोत्याची चुमय(चुंभळ) आहे.

आता ही वाटी फिरत फिरत दिव्यावर म्हणजे समईवर धरतात. आणि पुढील कडवे म्हनतात.

दिवा म्हणे मी दिवलाया, दिवा निवाजना कोठे
गावत्या आनंदाना पेटे, अरे तू शिलावर भावू
सांग तुनं दिवलायानं मोल, सव्वा लाई वर लाख
देऊ दिवा सोबनले लऊ, दिवाले नवु मणनी वात
दिवाले आनंदानं तेल, दिवा जळे मांडवात
या वर्‍हाडी वापरती, कलाबूत झळकती

असं फिरत फिरत सर्वात शेवटी ही वाटी नवरदेववर/ नवरीवर धरतात. शेवटचे कडवे:

हाई काय सुतारनं पाट वर काय परभूतानी घडी
वर मोतीनं चौक भरी, हाई काय कसारनी वाटी
हाई काय नागिननं पान, हाई काय सरावन कांड
याले काय कच्चे सुतं गुंड, हाई काय तेलनीनं तेल
अरे तु नंदूराया तेली, तुन्ही चिंचोलानी लाट
तुना अंबियाना घाना, हाउ काय सोताना डबना
तेल इकस मोहना ह्या काय तेलन्या पाची धारा
नवरदेव …वरी धरा
एक फूल तोड ओ सवासणी, द्या त्या नवरदेवना कानी

अर्थः हे काय सुताराकडुन घडवलेलं पाट, त्यावर कोर्‍या कपड्याची घडी, वर मोत्याने चौक भरलेला. ही काय आहे अतर कासाराकडची वाटी, त्यात विड्याचं पान, त्याच्या वर एका काडीला गुंडाळलेलं कच्चे सूत, वाटीत तेलीणकडचं तेल. अरे नंदुराया तेली, हा तुझ्याकडचा तेलाचा डबा, तुझ्या लाकडी घाण्यावर काढलेलं तेल, त्याच्या पाच धारा नवरदेवभाऊच्या डोक्यावर धरा गं सवाष्णींनो!!

देवांना आमंत्रण देणे: एका ताटात ५ कणकेचे दिवे ठेवुन त्यांच्या मध्यभागी कुलदेवतेचा टाक आणि आजुबाजुला तेलन पापड्या म्हणजे मैद्यात फक्त हळद कालवुन पापडांसारख्या लाटलेल्या (मीठ टाकत नाही) व तेलात तळलेल्या पापड्या. असं ताट देवाला ओवाळतांना पुढील गाणे म्हणतात.

बाकीचे हातात हळदी कुंकुने माखलेले तांदुळ घेउन देवांना आमंत्रण देतात.

कच्चा सुतना बाजूला, टाका देवना दरबारी
कोना घरीन सोबत, नवरदेवघरीन सोबन
आमना निवते र्‍हायजा, तप्ती आंघोळ करजा
चंदन टिलक लावजा, बहिण भाचीले मुळ जायजा
रंगीत वहील्या जुपजा, तुमन्या रावन्या पावन्या
बैलं तुमनं जुंगून पुर्‍हान राम सोडी देरे गाई
लक्ष्मण दूध लेरे धोई, सिता दूध ले ओ ताई
दूध तपे गर्मे गर्मे, या दूधनी पिवळी साय
वास स्वर्गे जाय, स्वर्गे लोक काय म्हणती
मीर्गी लोकात काय काम होती,
आपला वशीला नांदती, कन्या पुत्र उजती

अर्थः कच्च्या सुताच्या बाजुला देवांचा दरबारी म्हणजे

आपली कुलदेवता देवांना वशिला लावते.

निवतं म्हणजे आमंत्रण. आमचं आमंत्रण घ्या, तप्त पाण्याने आंघोळ करुन घ्या, चंदनाचा तिलक लावा, बहिणी भाच्यांना मूळ घ्यायला पाठवा. रंगित बैलगाड्यांनी तुमचे पाव्हणे रावळे सर्वांना घेउन या. रामा गाई सोडुन दे रे आणि लक्ष्मणा गाई धु म्हणजे दूध काढ, सितामाई दुध तापव, गरम दुधाची पिवळी साय, त्याचा वास स्वर्गात गेला तर स्वर्गातले लोक काय म्हणतात,” मृत्युलोकात काय काय कार्ये होतात..तिथले लोक आपल्या वशिल्याने कन्या/पुत्र उजवतात. “!

लग्नानंतर वधु वरांच्या आंघोळीच्या वेळी- दामेंडा

नवरदेवावर

सोनानी कुदाई रुपाना दांडा, खनानी खनानी धुळानी खाण
धुळानी सोननी खाई माटी, ती माटी तम्हाने भरा
तम्हाने भरानी रुमाले झाका, वाजत गाजत कुंभार घरी
कुंभार भाऊनी दामेंडा घडी, दामेंडा घडीला चरीना दरी
माया व बहीणी तुमी र्‍हांदाले निंघा, आनानी उनानी गंगेनं पानी
कणीक भिजिल्या डाबन्यावानी, लोकाज भरील्या लिंबुना फोडी
पूरन र्‍हांदील्या खापर भरी, घड्या घालील्या कोपरभरी, खीरज र्‍हांदीली कापुर डेरा
भातज र्‍हांदीला मोगरान्या कळ्या, शेवाळ्या इळील्या आस
मनना तारा, लाडुज बांधीला रामना चेंडु, भज्याज तळील्या मखमली गेंद
कुरडई तळीली सूर्यानी कळी, पापड तळीला पुनमना चाँद,
जेवाडा जेवाडा नवरानं गोत, नवरानी गोतनी भूकमोड झायी,
कंबरपट्टाना कुस्मरा व्हई, बाहेर निघं वं नवरीनी माय
देखीले देखीले जवाई मुख, जवाई शे तुना हिरा माणिक
लेकज शे तुन्ही रत्नानी टाक

हा एक गंमतीशीर खेळ आहे. लग्न लावल्यानंतर वधु सासरी येते. तेव्हा हळद फेडण्याचा कार्यक्रम होतो. हळद लावल्यानंतर तिन दिवसाच्या आत फेडलीच पाहिजे असं म्हणतात, कारण हळदीच्या अंगाला बाहेरच्या बाधेचा धोका असतो.

शब्दार्थः
दामेंडा: कुंभाराकडील मातीचं एक पात्र
र्‍हांदणे: स्वयंपाक करणे
जेवाडा: जेवायला वाढा.

अर्थः सोन्याची कुदळी, रुप्याचा दांडा, धुळ्याची खाण खणावी, धुळ्याच्या खाणीतले सोन्याची माती ताम्हणात भरा. ताम्हण रुमालाने झाकुन वाजत गाजत कुंभाराच्या घरी पाठवा. कुंभार भाउने दामेंडा घडवला. आया बहिणी आता तुम्ही रांधायला निघा. गंगेच्या पाण्याने कणिक भिजवली. खापरावरच्या कोपर भरभरुन पुरणाच्या पोळ्या (मांडे) केले. खीर रांधली, मोगर्‍याच्या कळ्यासारखा भात शिजवला. शेवया वेळुन घेतल्या (उकळत्या पाण्यात टाकुन काढणे), रामाच्या चेंडुसारखे लाडु बांधले. मखमली गेंदासारख्या दिसणार्‍या भज्या तळल्या, सूर्याच्या कळीसारखी कुरडया तळल्या. पौर्णिमेच्या चंद्रासारखा पापड तळला. नवरदेवचं गोत आता जेवायला बसवा. त्या लोकांची आता भूकमोड झालीये, कंबरपट्ट्याचा कुस्मरा म्हणजे कुसमरा झालाय. नवरीची आई आता तु बाहेर ये, जावयाचं मुख बघ, जावई तुझा हिरा माणिक आहे तर तुझी लेक रत्नासारखी आहे.

नवरीवर

नवरानवरी गं कशा न्हाती, तेल पानी गं बने जाती
बनाच्या पान्याला मोर पीती, तिथुन मोर गं उधळीला
आंब्या चाफ्यावर बसविला, आंब्याचाफ्याची हिरवी काडी
नवरी मागते हिरवी साडी
नवरीला नवरा बलावितो, नवरीला कशाला बलावितो
नवरीला न्हायाला बलावितो, मखमलीचा विडा देतो
उठ गं नवरी भाग्यवंत दारी आला गं तुझा खंत

खेळ

नवरा नवरी लक्ष्मण बाय नवरी गयी मामाना आय
मामाजी मामाजी आंदन काय?
दिसु वं भाच्याबाई कपीली गाय, कपिला गायवर धांड्यानी जोडी
धांड्यानी जोडीवर रंगीत गाडी,
पलंग पेडीनी गादीनी दुपटा
गादीनी दुपटानी समया चारी, इथलं आंदन दैवानी नारी
इथलं लेशीनी परघर जाशी, आय बाना जिवले झाया लावशी
सासरा म्हणे सून माले मागनी झायी

अर्थः नवरी गेली मामाकडे, मामाला म्हणते,” मामा, मला लग्नात आंदण काय देतोस?”, मामा म्हणतोय देतो गं भाचीबाई, कपिला गाय देतो, कपिला गायीवर दोन वासरं/ बैलं देतो. बैलांवर रंगित गाडी, गाडीत पलंग, गादी, समया हे सगळं आंदण देतो. इथलं आंदण घेउन तु परक्या घरी जाशील. आई बापाच्या जीवाला घोर लावशील.

यानंतर नविन पद्धतीप्रमाणे कांकण सोडुन ते पाण्यात टाकुन, सुपारी पाण्यात टाकुन ते काढण्याचा खेळ होतो. नवरीचे कांकण सोडतांना नवरदेवाने एक हात वापरुनच सोडवायचे असते. तर नवरी दोन्ही हात वापरु शकते.

Wikipedia Data for Khandeshi / Ahirani Langauge

Khandeshi Jokes

1) 

पहिले दारू पिईसन पडेलसले कोणी डुकी देखेत नही . 
पण आते, त्यासले उचलिसन बाजूमा लयी जाईसण विचारतस🤔 .

कोठे भेटनी रे जुवान.?!"

2)

Hindi bai : Pyare beta so ja...

..............

Marathi bai : Sonu dada zop lavkar...

...........

Khandeshi bai : Tule aai marimay khayzo...

Fekas ka to mobile ani pad na aada kutraa...

3)

Gabbar : Kare o.. sambha...

yaa koin lok shetas re...jya whatsapp var messege nahi kartas...

Sambha: Sardar ya bhyan khatarnak lok shetas..

Jya miss call mara nantar bhi balance check kartas..

ha haa...

4) 

Porga : Maadi, mi khelale jau?

Maadi : Tuna abale ichar...

Porga : Abba mi khelale jau?

Abba : Tune maadi le ichaar...

Porga : Tyani mayani upad maru...hai ghar she ka talathi office se...

5) 

Khandesh chi Archi...

"Ghari ja......."

......

......

.........

............

............

Marathi nahi samjat.....

Ahirani ma sangu........

.........

"Ghar vyay...."

6)

ek bhikari bhakar bhik magas-may bhakar de...

.

bai sangas -bhakar shijel nahi she...

.

bhikari-mag bhakar shijni ka tu male miss call kar.

.

bai-miss call nahi mi tule fb var tag kari disu.

.

ha ha ha ha ha ha bhikari shock .....bai rock..

7) 

Khandeshi gaon main...

Ek narsari class ke hindi ke oral peper main...

Madam ne pucha ki..

5 Sabajio ke naam batao?

----

Bachha bola..

----

Patody, Dubukwady, Khudmirchi ka pani,

Bajjis ke batt, ani Kuldlais ke tar ki bhaji....